Ποιες είναι οι 5 χώρες που δίνουν τα περισσότερα χρήματα σε κοινωνικές δαπάνες

Η Ελλάδα στην 4η θέση

Παγκόσμια έκθεση για την κοινωνική προστασία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για το 2014/2015, παρουσιάζει την κατανομή των συνολικών κρατικών δαπανών για την πρόνοια σε επιλεγμένες χώρες με βάση το ποσοστό του ΑΕΠ.

Σύμφωνα με το Therichest.com, η λίστα κατατάσσει τις κυβερνήσεις που αναλογικά “ξοδεύουν” πιο πολλά για τους πολίτες τους. Είναι ενδιαφέρον ότι, οι χώρες αυτές βρίσκονται σε διαφορετικές οικονομικές καταστάσεις, καθώς και οι λόγοι που δαπανούν μεγάλα ποσοστά του ΑΕΠ για την «κοινωνική προστασία», ποικίλλουν, ευρέως.

                                               5. Νησιά Solomon - 51.2% του ΑΕΠ

Βρίσκονται στο Νότιο Ειρηνικό, τα νησιά Solomon και αποτελούνται από περισσότερα από 900 νησιά και 70 γλωσσικές ομάδες. Με Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης μόλις 0,51, αυτά τα νησιά κατατάσσονται 142α από 187 χώρες. Το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης (με βάση την υγεία, την εκπαίδευση και το εισόδημα) είναι μια μεγάλη ανησυχία στην κυβέρνηση της χώρας. Αν και μόλις 8,25% του ΑΕΠ δαπανάται για την κοινωνική προστασία, η κυβέρνηση (με την υποστήριξη της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας), διαθέτει επί του παρόντος 25,5% του ΑΕΠ για την υγειονομική περίθαλψη και τις κοινωνικές βελτιώσεις για τους πολίτες της.

4. Ελλάδα - 51.9% του ΑΕΠ

Η Ελλάδα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της οικονομικής κατάρρευσης του 2008 και εξακολουθεί να βαδίζει στον μακρύ, δύσκολο δρόμο προς την ανάκαμψη. Πολλές αλλαγές έχουν λάβει χώρα, τα τελευταία χρόνια, ως αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και των μέτρων λιτότητας, ως προϋποθέσεις για το σύστημα διάσωσης 110 δισεκατομμυρίων ευρώ από το ΔΝΤ. Πολιτικές λιτότητας έχουν σηματοδοτήσει μια στροφή στις προτεραιότητες των δαπανών της κυβέρνησης: η μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής προστασίας έχει μειώσει σημαντικά την κοινωνική ευθύνη της χώρας. Πράγματι, η ελληνική κυβέρνηση έχει αντικαταστήσει ένα μεγάλο αριθμό των υφιστάμενων κοινωνικών παροχών (οικογενειακά επιδόματα και παροχές αναπηρίας, καθώς και μια ελάχιστη σύνταξη) με ένα απλό δίχτυ ασφαλείας για τους πιο φτωχούς.

Έτσι, αν και η κυβέρνηση εξακολουθεί να δαπανά το 51,9% του ΑΕΠ, θα χρειαστούν χρόνια για να αυξηθούν και πάλι οι δημόσιες δαπάνες και να υπάρξει σταθερό σύστημα αφιερωμένο στην εξασφάλιση της ευημερίας των πολιτών. Πολλές μεταρρυθμίσεις θα χρειαστούν για να εδραιωθεί το σύστημα που εγγυάται την κοινωνική προστασία και τη σταθερότητα.

3. Βέλγιο - 53.3% του ΑΕΠ

Στο Βέλγιο, η κυβέρνηση ξόδεψε το 53,3% του ΑΕΠ για την κοινωνική προστασία. Το βελγικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης επεκτάθηκε γρήγορα στη δεκαετία του 1950 και του 1960. Το σύστημα λειτουργεί κατά κύριο λόγο από τις κοινωνικές εισφορές που προέρχονται από τα εισοδήματα των πολιτών: Οι εργοδότες πληρώνουν μεταξύ 30% και 40% του μισθού των εργαζομένων κάθε μήνα στο ταμείο κοινωνικής ασφάλισης και οι εργαζόμενοι συνεισφέρουν ένα ποσοστό του ακαθάριστου μισθού τους στην κοινωνική ασφάλιση. Αυτό παρέχει αποζημιώσεις σε περιπτώσεις ασθενείας, ανεργίας, αναπηρίας, εργατικών ατυχημάτων καθώς και συντάξεις γήρατος και τα οικογενειακά επιδόματα.

2. Γαλλία - 55.8% του ΑΕΠ

Οι δαπάνες της γαλλικής κυβέρνησης το 2013 ανήλθαν στο 55,8% του ΑΕΠ. Εκτιμάται ότι το 32.07% του ΑΕΠ πήγε προς την κοινωνική προστασία. Το γαλλικό σύστημα, που ονομάζεται Sécurité Sociale, καλύπτει την υγειονομική περίθαλψη, τα εργατικά ατυχήματα, τα οικογενειακά επιδόματα, την ασφάλιση κατά της ανεργίας, τις συντάξεις γήρατος, αναπηρίας και θανάτου.

Η κοινωνική ασφάλιση στη Γαλλία κοστίζει στην πραγματικότητα περισσότερο από την αξία της παραγωγής της χώρας - ο προϋπολογισμός της κοινωνικής ασφάλισης υπερβαίνει το ΑΕΠ. Οι εισφορές των εργαζομένων αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των ακαθάριστων αποδοχών - εκ των οποίων περίπου το 60% καταβάλλεται από τους εργοδότες (αυτό αποτυγχάνει, εντούτοις, δεδομένου ότι μπορεί να αποθαρρύνει τους εργοδότες να προσλαμβάνουν νέο προσωπικό). Με την εξαίρεση των παροχών ασθενείας, οι παροχές κοινωνικής ασφάλισης δεν φορολογούνται - αφαιρούνται από το φορολογητέο εισόδημά τους. Οι Γάλλοι είναι ευχαριστημένοι με το Sécurité Sociale και είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί σε τυχόν αλλαγές που θα μπορούσαν να μειώσουν τα οφέλη τους.

Η γαλλική κυβέρνηση, όμως, αντιμετωπίζει το πρόβλημα των ηλικιωμένων. Παρά τις υψηλές επενδύσεις του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης υπάρχει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα λόγω του μεγάλου ποσοστού ηλικιωμένων που έχει οδηγήσει σε τεράστια αύξηση των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας τα τελευταία χρόνια.

1. Δανία - 57.4% του ΑΕΠ

Οι δαπάνες της δανικής κυβέρνησης το 2013 ήταν περίπου στο 57,4% του ΑΕΠ. Ένα σημαντικό ποσοστό των δαπανών (30.19% του ΑΕΠ) πήγε προς την κοινωνική προστασία. Μετά το σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας, όλοι οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση. Το ευρύ σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της Δανίας εξασφαλίζει ότι όλοι οι Δανοί λαμβάνουν φορολογικές χρηματοδοτήσεις από την υγειονομική περίθαλψη και την ασφάλιση κατά της ανεργίας, καθώς και ασφαλείς συντάξεις. Επιπλέον, η εκπαίδευση είναι δωρεάν. Η Δανία διατηρεί αυτό το τεράστιο ποσό κρατικών δαπανών για την κοινωνική προστασία, έχοντας παράλληλα τα υψηλότερα ποσοστά φορολόγησης στον κόσμο: φόρος προστιθέμενης αξίας 25%  επιβάλλεται για την πώληση των περισσότερων αγαθών και υπηρεσιών και ο φόρος εισοδήματος κυμαίνεται από 37,4% έως 63%.

Αυτοί οι τεράστιοι φορολογικοί συντελεστές, ωστόσο, δημιουργούν προβλήματα και έχουν οδηγήσει σε προειδοποιήσεις από οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρουν ότι η κατάργηση των φορολογικών συντελεστών μεσαίου και υψηλού επιπέδου θα ανέλθουν αντίστοιχα σε 2% και 1% μείωση των εσόδων του δημόσιου τομέα, το οποίο ανέρχεται σε 1,5% του ΑΕΠ. Το 2007, ο δημόσιος τομέας είχε δημοσιονομικό πλεόνασμα 4,4% του ΑΕΠ.

Ωστόσο, αν γίνουν φορολογικές περικοπές, πιστεύεται ότι αυτό θα έχει αρνητική επίπτωση στην αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης και την έλλειψη εργατικού δυναμικού, με αποτέλεσμα το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και την πίεση για αύξηση των μισθών.

Πηγή: newmoney.gr